Η εικόνα από το πλημμυρισμένο Νοσοκομείο Πάφου δεν είναι τίποτα άλλο, παρά άλλη μια τρανή απόδειξη ότι το αστικό κράτος, όχι απλά δεν μπορεί και δεν θέλει να καλύψει τις ανάγκες στην υγεία όλου του λαού, αλλά ταυτόχρονα πνίγει κυριολεκτικά και τους ασθενείς του και τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα υγείας, αφήνοντας τους ανοχύρωτους.
Οι σκηνές αθλιότητας με τις πλημμυρισμένες και διαλυμένες υποδομές του Νοσοκομείου Πάφου δεν είναι η οργή της φύσης, αλλά ένα ακόμα ξεγύμνωμα ενός κράτους που αποκλειστικά και ανεξαρτήτως διαχειριστή, υπηρετεί μια φούχτα πλουτοκρατών, ντόπιων και ξένων, που λυμαίνονται τον πλούτο και την τίμια εργασία των εργαζομένων στην Κύπρο.
Την ίδια ώρα που το αστικό κράτος παρέχει άπλετες διευκολύνσεις και υπηρεσίες πάνω στη πλάτη του λαού, σε μακελλάρηδες που αιματοκυλούν τους λαούς της περιοχής μας, την ίδια ώρα που η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη στήνει χλιδάτα πανηγύρια και περιπάτους ξεγνοιασιάς με προκλητικά χαμόγελα στο λιμανάκι της Πάφου για την παρέα των λύκων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτή την ίδια ώρα λοιπόν ο τομέας της υγείας βρίσκεται σε ναρκοθετημένη περιοχή.
Τα κρατικά νοσοκομεία και οι εργαζόμενοι σε αυτά συμπιέζονται στις μυλόπετρες των αντιδραστικών αντιλαϊκών προϋπολογισμών – που στραγγίζοντας και τη δημόσια υγεία – στοχεύουν στην ολοένα και πιο μεγάλη κερδοφορία του κεφαλαίου. Όλα στην υγεία κατευθύνονται στο πως θα υπηρετηθούν καλύτερα τα ιδιωτικά μεγάλα επιχειρηματικά κέντρα υγείας, ενώ ευνοείται και το πλιάτσικο των κονδυλίων του ΓΕΣΥ ανάμεσα σε ιδιώτες γιατρούς. Είναι λοιπόν ξεδιάντροπη η προσπάθεια του υπουργού υγείας επιδεικτικά μπροστά στις κάμερες να θέλει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ή να τάσσει όπως λέει και ο λαός μας φούρνους ποξαμάθκια.
Ως ποτέ όμως ο λαός θα δέχεται την κυβερνητική αυτή αναλγησία; Ως ποτέ ο φόβος στο αστικό κράτος και τους νόμους της πλουτοκρατίας θα είναι το κελί του λαού; Μέχρι πότε η αυταπάτη μιας άλλης διαχείρισης του καπιταλισμού, θα είναι η καραμέλα, που θα καλύπτει την πικρή πραγματικότητα και θα συντηρεί την εξουσία της ίδιας άρχουσας οικονομικά τάξης; Ως πότε θα πνίγονται και θα πολτοποιούνται τα όνειρα και οι πραγματικές ανάγκες του λαού μας στη μέγγενη του καπιταλισμού;
Η δική μας απάντηση πρέπει να είναι η οργάνωση των εργαζομένων και η ανυποχώρητη ταξική πάλη. Και για να αντιπαλέψουμε τις πολιτικές που μας πνίγουν και για διεκδίκηση αιτημάτων που θα οδηγούν σε καλυτέρευση της ζωής του λαού, αλλά κύρια για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που θα ανοίγει το δρόμο σε μια άλλη κοινωνία, αυτή του Σοσιαλισμού, που θα υπηρετεί πραγματικά τις ανάγκες του ανθρώπου της εργασίας, της νεολαίας και των συνταξιούχων.
Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου
