Δεκάδες κόσμου στην εκδήλωση της ΚΠΚ για την επανάσταση που επανεκκίνησε την ιστορία της ανθρωπότητας
«Η προλεταριακή επανάσταση του 1917, δεν ήταν ένα στιγμιαίο, ένα φευγαλέο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας γεγονός» υπογράμμισε ο Γιώργος Μαργαρίτης, ιστορικός, ακαδημαϊκός και συγγραφέας, παρουσιάζοντας την ακολουθία των ιστορικών γεγονότων που οδήγησαν στην Επανάσταση των Μπολσεβίκων τον Οκτώβριο του 1917 στη Ρωσία.
Ο Γιώργος Μαργαρίτης, ως ο κύριος ομιλητής στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου (ΚΠΚ) το Σάββατο, 16 Νοεμβρίου 2024, στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, με αφορμή την 107η επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης, αναφέρθηκε στην ιστορική αλλαγή που έφερε η επανάσταση και μάλιστα εν μέσω του πρώτου παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Μιλώντας σε μία κατάμεστη αίθουσα, επεσήμανε ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση «ανέδειξε τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος και κατέδειξε τις πολιτικές δυνατότητες που ανοίγονταν μπροστά στην εργατική τάξη».
«Η Επανάσταση του 1917 σφράγισε το τέλος της «χρυσής εποχής» του καπιταλισμού», ανέφερε ο Γιώργος Μαργαρίτης, προσθέτοντας ότι «επανεκκίνησε την ιστορία της ανθρωπότητας». Σημείωσε, επίσης, ότι η θεωρία των δύο άκρων που ανθίζει από τους εκφραστές των συμφερόντων της αστικής τάξης, ιδίως μετά την νίκη της αντεπανάστασης πριν 34 χρόνια, είναι «προπαγάνδα ενός κόσμου που νίκησε θριαμβευτικά, χωρίς όμως να πείσει για την ισχύ και την προοπτική του».
Εξάλλου, όπως εξήγησε στην ομιλία του, η εγκαθίδρυση της αστικής δημοκρατίας μετά τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, δεν ήταν παρά μόνο η διαδοχή του βασιλιά από τη ολιγαρχία των αστών, ενώ η απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων έγινε στην επανάσταση του 1917. «Η ουσία της ανατροπής βρισκόταν στο ότι διευρύνθηκε η συμμετοχή των πολλών στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων», σημείωσε.
Παρουσιάζοντας την ακολουθία των γεγονότων που οδήγησαν στη ριζική αυτή ανατροπή, ο Γιώργος Μαργαρίτης εξήγησε πως η αξιοποίηση της ιστορικής συγκυρίας από τους Μπολσεβίκους, αλλά και η ξεκάθαρη ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση που έδωσε το κόμμα νέου τύπου, το οποίο δεν διεκδικούσε μερίδιο στην εξουσία, αλλά ανατροπή της εξουσίας των λίγων και του πλουτισμού τους εις βάρος του λαού, οδήγησαν στην ιστορική αυτή σελίδα για την εργατική τάξη και την ανθρωπότητα.
Σε μία Ρωσία που είχε επιστρατεύσει 15 εκ. στρατιώτες στον πόλεμο που ξέσπασε το 1914, ένα πόλεμο στον οποίο πολέμησαν συνολικά 60 εκ. στρατιώτες, από σύνολο 470 εκατομμύρια κατοίκων της Ευρώπης, η Πετρούπολη ως βιομηχανικό κέντρο με πληθυσμό σχεδόν 2,5 εκ., εκ των οποίων οι 417.000 βιομηχανικοί εργάτες, έγινε το επίκεντρο εργατικών κινητοποιήσεων από το 1916, οι οποίες κορυφώθηκαν το 1917, με τα οικονομικά αιτήματα να μετατρέπονται σε πολιτικά.
Οι εξεγέρσεις οδήγησαν στην κατάλυση της εξουσίας του Τσάρου ήδη από τον Φεβρουάριο του 1917 και κατά την περίοδο της Προσωρινής Κυβέρνησης που εγκαθιδρύθηκε, στην οποία είχε ενισχυθεί και ο ρόλος των Σοβιέτ, το κόμμα των Μπολσεβίκων και η ηγετική φυσιογνωμία του Λένιν, διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο ώστε ο αγώνας της εργατικής τάξης να συνεχιστεί, να μην επιτρέψει τον συμβιβασμό και την ενσωμάτωσή της στο πολιτικό σύστημα που θα διεύθυνε η αστική τάξη, αλλά να συνεχιστεί μέχρι την παράδοση της εξουσίας στον λαό.
Από το καλοκαίρι του 1917 και έπειτα, η ιδεολογική και πολιτική διαπάλη ανάμεσα στο κόμμα των Μπολσεβίκων και των εκφραστών της πολιτικής της Προσωρινής Κυβέρνησης, συνέβαλε στην ενίσχυση της παρουσίας και αναγνώρισης του κόμματος των Μπολσεβίκων μέσα στην κοινωνία.
«….Η ιστορία δεν θα συγχωρέσει επαναστάτες που χρονοτριβούν την ώρα που θα μπορούσαν να είναι νικητές σήμερα – και θα είναι νικητές σήμερα – την στιγμή που κινδυνεύουν να χάσουν πολλά αύριο – στην πραγματικότητα να τα χάσουν όλα….», διακηρύσσει στις 24 Οκτωβρίου, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος των Μπολσεβίκων υιοθετώντας την επιστολή του Λένιν από την εξορία.
Τις νυκτερινές ώρες της 24ης προς 25η Οκτωβρίου, αποσπάσματα εργατών άρχισαν να καταλαμβάνουν στρατηγικά σημεία της πόλης. Όταν ξημέρωσε η εξουσία είχε περάσει κιόλας στην πλευρά των επαναστατών. Η εποποιία της σοσιαλιστικής επανάστασης του εικοστού αιώνα μόλις είχε ξεκινήσει.
Στη συζήτηση που ακολούθησε με το κοινό, ο Γιώργος Μαργαρίτης, μιλώντας για την παρακαταθήκη της Οκτωβριανής Επανάστασης στο σήμερα, είπε ότι από τα κύρια μηνύματά της είναι πως χρειάζεται τόλμη η επανάσταση της εργατικής τάξης, αλλά και αποφασιστικότητα και ξεκάθαρο στόχο, γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα, ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης, παλεύει για αφαιρέσει την εξουσία από τους αστούς και να την παραδώσει στην εργατική τάξη, δεν ευαγγελίζεται ρόλο σωτήρα της εργατικής τάξης.
Εξάλλου, στη συνέχεια της εκδήλωσης, ο εκτελεστικός γραμματέας της ΚΠΚ, Χρήστος Κουρτελάρης, μιλώντας για τα καθήκοντα των κομμουνιστών σήμερα, είπε ότι «καθήκον μας ως κομμουνιστές στην Κύπρο σήμερα, είναι η ανασυγκρότηση του εργατικού λαϊκού κινήματος», προσθέτοντας ότι για τον στόχο αυτό απαιτείται η δημιουργία του Κομμουνιστικού Κόμματος. «Οφείλουμε χωρίς αναστολές, αναβολές και αμφιταλαντεύσεις, παράλληλα και συνδεδεμένα με τη συνέχιση της πάλης μας για απελευθέρωση της πατρίδας και επανένωσης του λαού μας», πρόσθεσε ο Χρίστος Κουρτελάρης, «να δυναμώνουμε και την οργανωτική μας ετοιμότητα και ικανότητα, να σφυρηλατούμε την ιδεολογική μας καθαρότητα και ενότητα».
Όπως εισαγωγικά σημείωσε, άλλωστε, και ο ιδεολογικός υπεύθυνος της ΚΠΚ, Αλέξης Αντωνίου, τα κείμενα του ίδιου του Λένιν λίγο πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση, παράλληλα με τα πρακτικά καθήκοντα των κομμουνιστών, ενισχύθηκε και η θεωρητική μελέτη. «Κερδήθηκε στην πράξη αυτό που λέμε ότι το ΚΚ αποτελεί τη διαλεκτική ενότητα επαναστατικής θεωρίας και επαναστατικής πράξης», είπε.
