Η καπιταλιστική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σε συνδυασμό με τα ιστορικά υψηλά κέρδη των συστημικών Κυπριακών τραπεζών όπως της Ελληνικής Τράπεζας και της Τράπεζας Κύπρου για το 2023, αποκαλύπτουν την οικονομική πολιτική που εξυπηρετεί το κεφάλαιο, εφαρμόζοντας αυξημένα και ανοδικά επιτόκια υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης του πληθωρισμού.
Ενδεικτικά, η Ελληνική Τράπεζα αύξησε τα κέρδη της από €22 εκ. το 2022, στα €365 εκ. τον επόμενο χρόνο και η Τράπεζα Κύπρου από €57 εκ. το 2022 σε €487 εκ. το 2023.
Τα πολιτικά κόμματα είτε στην κεντροδεξιά πλευρά του συστήματος και ανοιχτά υπέρ της φτωχοποίησης του λαού, είτε στην κεντροαριστερή, που ναι μεν κριτικάρουν τα αποτελέσματα, αλλά από την άλλη σέβονται τις δεσμεύσεις της Κύπρου προς την Ε.Ε και υπονοούν ότι μια εναλλακτική κατεύθυνση είναι εφικτή στο υπάρχον σύστημα, συσκοτίζουν τις πραγματικές αιτίες αυτής της πολιτικής.
Ο πληθωρισμός, σύμφυτη ιδιότητα του καπιταλιστικού συστήματος, χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την συνεχιζόμενη αύξηση των επιτοκίων, ενώ η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν το τίμημα.
Τα επιτόκια είναι το εργαλείο ανακατανομής τόσο των εισοδημάτων όσο και του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου, προκαλώντας ανησυχητική οικονομική αβεβαιότητα και φτώχεια. Παρέχει στο κεφάλαιο όχι μόνο τεράστια οικονομική αλλά και πολιτική/ιδεολογική ενίσχυση.
Οι μαζικές απολύσεις των τελευταίων χρόνων, το κλείσιμο τραπεζικών υποκαταστημάτων, διάφορες υπερχρεώσεις και άλλες καπιταλιστικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις που δήθεν θα βοηθούσαν στην εξυγίανση του τραπεζικού καπιταλιστικού συστήματος, οδήγησαν σε αυξημένη κερδοφορία των τραπεζών, η οποία πανευρωπαϊκά παρουσιάζεται ως εντυπωσιακή δήθεν “ανάκαμψη” της οικονομίας. Όμως ο αντίκτυπος είναι πάνω στην ευημερία των λαών.
Η μεγάλη αύξηση του ιδιωτικού χρέους που παρατηρείται τα τελευταία 40 χρόνια, είναι αποτέλεσμα των διεργασιών και αναδιάρθρωσης του συστήματος στις πλάτες του λαού. Αυτό το βλέπουμε και μέσα από τη συρρίκνωση του όποιου κοινωνικού κράτους είχε κατακτηθεί προηγουμένως, κυρίως στους τομείς της παιδείας, της υγείας της στέγασης και των κοινωνικών παροχών.
Σαν αποτέλεσμα οι λαοί δοκιμάζονται, ενώ η αδυναμία τους σε αξιοπρεπή διαβίωση, τους καθιστά οικονομικά εξαρτημένους από τις τράπεζες.
Όλα τα πιο πάνω δείχνουν ότι οι λαοί βαδίζουν σε επικίνδυνες ατραπούς.
