Η πρόσφατη ολοκλήρωση της παρουσίας και αναχώρηση της ειδικής αντιπροσώπου του ΓΓ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, πρέπει να ιδωθούν μέσα από ένα αντικειμενικό φακό και όχι μέσα από φλυαρίες και παραπλανητικούς τυχοδιωκτισμούς:
– Οι περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις αποκαλύπτουν ολέθριους κινδύνους για την ανθρωπότητα ενώ υπονομεύουν ακόμα περισσότερο τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού – μια δίκαιη λύση που ούτε καν αναφέρεται πλέον, παρά μόνο Κυβέρνηση και κοινοβουλευτικά Κόμματα μιλούν για βιώσιμη και λειτουργική λύση.
Εξετάζοντας τις περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις επισημαίνουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, όπου συγκρούεται το ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, ενώ στη Μέση Ανατολή μαίνεται ακόμα μια αιματοβαμμένη επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, η οποία αποτελεί γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.
Η απύθμενη υποκρισία και η έμφυτη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και του αστικού πολιτισμού με τους θεσμούς παρωδία, βρίσκεται ενώπιον μας.
Στα διεθνή σαλόνια λαμβάνουν αποφάσεις για το ξαναμοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πόρων του κόσμου και των διαδρομών τους, αλλά τα αποτελέσματα των σχεδιασμών αποκαλύπτουν το αποκρουστικό, γυμνό πρόσωπο της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας στους φορείς της οποίας τα κόμματα του ευρωνατοικού μονόδρομου επενδύουν για τη λύση του κυπριακού.
Οι βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου όπως θεσπίστηκαν μετά τον Β ΠΠ και με την ενεργή συμμετοχή της Σοβιετικής Ένωσης και των υπολοίπων σοσιαλιστικών κρατών, ξανά τώρα, καταπατούνται για να χωρέσουν τα στυγνά ανταγωνιστικά συμφέροντα των βιομηχανιών και των μονοπωλίων των ιμπεριαλιστικών κρατών.
– Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, παρά τα όποια θετικά στοιχεία, κυρίως σε παλαιά ψηφίσματα που αφορούν στο κυπριακό πρόβλημα, με την ανατροπή και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, εξελίσσεται σε ένα διεθνή θεσμό που αντί να υπηρετεί τις αρχές στις οποίες θεμελιώθηκε βρίσκεται ποδηγετούμενος και αιχμάλωτος στα συμφέροντα και στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τις σφαίρες επιρροής των μονοπωλίων τους.
– Η Τουρκία και η άρχουσα της τάξη συνεχίζουν να αποτελούν τον εκλεκτό στρατηγικό σύμμαχο και συνεργάτη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Το ΝΑΤΟ παραχωρεί ανταλλάγματα στην Τουρκική ηγεσία για τη διεύρυνση του ενώ, η κυβέρνηση της γίνεται αποδεκτή ακόμα και από τον ΟΗΕ ως ειρηνοποιός, σε μια σειρά συγκρούσεις, στην Ουκρανία, την Μέση Ανατολή και αλλού.
Είναι φανερό ότι μαζί με το μιλιταριστικό κράτος του Ισραήλ, οι δυτικοί ιμπεριαλιστές στηρίζουν άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο τον ρόλο των δύο αυτών κρατών ως χωροφυλάκων στην Μέση Ανατολή και σε περιοχές της Ασίας.
Ταυτόχρονα, Ελληνική και Τουρκική κυβέρνηση διαγκωνίζονται ποια χώρα θα προμηθευτεί τα πιο σύγχρονα όπλα, της Αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας συμπεριλαμβανομένης και ποια από τις δύο θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα εγχώρια αστικά και συμμαχικά συμφέροντα.
Παρόλα τα πιο πάνω, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης και η κυβέρνηση στη πατρίδα μας, καλλιεργούν στον λαό παραμύθια που έχουν ως κοινή αφετηρία ότι εκείνοι μπορούν καλύτερα να πείσουν τις ξένες δυνάμεις να πιέσουν την Τουρκική κυβέρνηση για τη λύση του Κυπριακού παρασιωπώντας ότι πρόκειται για τις ίδιες χώρες που έχουν την κύρια ευθύνη είτε για τη δημιουργία του Κυπριακού είτε και για την ανοχή και διατήρηση της κατοχής και της διχοτόμησης.
– 20 χρόνια από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και αντίθετα με τα συνθήματα και τα ευχολόγια των κυρίαρχων κομμάτων, καμία έστω ρωγμή στην κατοχή και στη ντε φάκτο διχοτόμηση της χώρας μας δεν επιτεύχθηκε. Αντίθετα, όλοι οι θεσμοί της ΕΕ, όλα τα κράτη μέλη της συνεχίζουν να αναπτύσσουν εμπορικές, οικονομικές, στρατιωτικές και διπλωματικές σχέσεις με το κράτος που κατέχει τη μισή μας πατρίδα.
Ο λαός πρέπει να διερωτηθεί: ενώ όλα τα κόμματα είτε έχουν κυβερνήσει είτε ακόμα περισσότερο συμφωνούν στις παραχωρήσεις και διευκολύνσεις στα ισχυρά κράτη-μέλη της ΕΕ, τις ΗΠΑ και στο Ισραήλ (δημόσιος πλούτος, υδρογονάνθρακες, στρατιωτικές διευκολύνσεις κ.α.) πότε το ΝΑΤΟ (στο οποίο ανήκουν Τουρκία και Ελλάδα) και ΕΕ έθεσαν το παραμικρό εμπόδιο στην Τουρκική κατοχή της Κύπρου;
Πότε με απόφαση του το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Κομισιόν ή το ΝΑΤΟ επέβαλαν ουσιαστικές ή αποτρεπτικές κυρώσεις στην κατοχική δύναμη;
Αντίθετα, η διχοτόμηση επί του εδάφους και οι συνέπειες της, ενισχύονται, ενώ η Κύπρος εντάσσεται πιο οργανικά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη.
Ο κυπριακός λαός θα συνεχίζει να πληρώνει ακόμα πιο ακριβά την υποκρισία και τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών όσο η άρχουσα τάξη συνεχίζει να παραχωρεί γη και ύδωρ σε αυτούς, ενώ θα έπρεπε να οργανώνεται από τον λαό με μπροστάρη την εργατική τάξη ο ειρηνικός μαζικο – πολιτικός του αγώνας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, για τη πραγματική λευτεριά και πραγματική επανένωση της πατρίδας μας!
Για μια Πατρίδα ακέραια και ενιαία χωρίς εθνοτικούς διαχωρισμούς και για ένα λαό, που θα είναι κυρίαρχος και αφέντης του δικού του πλούτου.
