Ως μαθητές έχουμε συνηθίσει να μας λένε τι να κάνουμε, ποτέ θα μιλάμε, ποτέ δεν θα μιλάμε, πώς θα σκεφτόμαστε, τι θα μαθαίνουμε, τι θα φοράμε.
Μας θέλουν να διαβάζουμε όλη μέρα για τις εξετάσεις, για τις οποίες η πλειοψηφία των μαθητών χρειάζεται να πηγαίνει ιδιαίτερα για να τα βγάλει πέρα, αφού η ύλη είναι τεράστια και δεν μπορεί να καλυφθεί εντός των ωρών διδασκαλίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα περισσότερη κούραση για τους μαθητές και περισσότερα έξοδα για την οικογένεια τους, καθιστώντας την εκπαίδευση ούτε δημόσια αλλά ούτε και δωρεάν. Το γεγονός ότι δεν έχουν όλες οι οικογένειες τις ίδιες οικονομικές δυνατότητες στήριξης των παιδιών τους δημιουργεί τεράστιες ανισότητες μεταξύ των μαθητών. Οι μαθητές έτσι δεν έχουν χρόνο ή ενέργεια για αναπτύξουν ελεύθερα τα διάφορα ταλέντα τους, να ψυχαγωγηθούν και να ολοκληρωθούν ως ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι. Οι δε «πολιτικές στήριξης», όπως η απαλλαγή από τα δίδακτρα στα Κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης, δεν αποτελούν επαρκή μέτρο και δεν απευθύνονται στην πλειοψηφία των οικογενειών, αλλά μόνο σε όσες οικογένειες κυριολεκτικά δεν έχουν να φάνε.
Πώς μπορεί να γίνει μάθημα με ανύπαρκτες υποδομές, μέσα σε πανάρχαια σχολικά κτίρια, όπου οι περισσότερες τάξεις δεν είναι εξοπλισμένες με κλιματισμό (παρόλες τις διαχρονικές κυβερνητικές υποσχέσεις);
Μας θέλουν να μην σηκώνουμε κεφάλι, να μην παραπονιόμαστε και να δεχόμαστε ότι επιβάλει το Υπουργείο Παιδείας. Ένα παράδειγμα της καταπίεσης και περιορισμού της προσωπικότητας είναι και η επιβολή της στολής, υπό το πρόσχημα ομοιομορφίας και της ίσης μεταχείρισης των μαθητών. Ενώ δηλαδή στα σημαντικά θέματα που έπρεπε να υπάρχει ίση μεταχείριση, δεν υπάρχει, επιβάλλεται προσχηματικά στα ασήμαντα με αποτέλεσμα την καταπίεση της προσωπικότητας των μαθητών.
Καταπίεση επίσης νιώθουν και οι συμμαθητές μας με αναπηρίες, τους οποίους δεν στηρίζει αρκετά το Υπουργείο, και μερίδα «εκπαιδευτικών» αρνείται την παροχή διευκολύνσεων στο σχολείο. Οι λόγοι για αυτό είναι ότι το κράτος, που εκπροσωπεί αυτούς που έχουν τον πλούτο, λειτουργεί με την λογική κόστους/ οφέλους και έτσι οι πόροι που διατίθενται για αυτούς τους συμμαθητές μας είναι περιορισμένοι.
Συμπερασματικά στο σημερινό σχολείο περιορίζεται η προσωπικότητα του κάθε μαθητή, με σκοπό την προετοιμασία του για το μέλλον όπου θα μετατραπεί σε ένα γρανάζι στη μηχανή παραγωγής κέρδους για τους λίγους.
Εμείς όμως δεν αποδεχόμαστε το μέλλον που σχεδίασαν για μας και οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις που τους εκπροσωπούν.
Εμείς θα οργανωθούμε και θα παλέψουμε για ένα πιο δίκαιο σχολείο, εξοπλισμένο με όλα τα απαραίτητα εφόδια, που θα βοηθά στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του κάθε μαθητή. Ταυτόχρονα θα παλεύουμε και για τον μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας με την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος που ευθύνεται για όλα αυτά που βασανίζουν καθημερινά εμάς και τις οικογένειές μας.
Καλούμε όποιον έχει βαρεθεί να είναι σκλάβος για τους λίγους να παλέψει μαζί μας, στο πλευρό της ΚΠΚ, για ένα πραγματικά δημόσιο και δωρεάν σχολείο, στο ύψος των αναγκών και των ονείρων μας.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΤΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!
