Κείνες τις ώρες σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου…
Σαν σήμερα στις 11 του Απρίλη του 1965, ο Τουρκοκύπριος Αλή Ντερβίς Καβάζογλου και ο Κώστας Μισιαούλης, κομμουνιστές συνδικαλιστές, στελέχη της ΠΕΟ και του ΑΚΕΛ, δολοφονούνται από την φασιστική οργάνωση ΤΜΤ (με αρχηγό τον Ντενκτάς) που δρούσε στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα με στόχο την διχοτόμηση.
Κύριος στόχος των φασιστών της ΤΜΤ, ήταν ο Καβάζογλου, όχι μόνο γιατί πάλευε αταλάντευτα για την κοινή ταξική πάλη Ε/Κ και Τ/Κ ενάντια στον εθνικισμό και την διχοτόμηση, αλλά και γιατί η δράση του δεν περιοριζόταν μόνο στα κομματικά του καθήκοντα, αλλά είχε αναπτύξει ένα αδιάκοπο πολύμορφο αγώνα και στις δύο κοινότητες.
Πρωτοστατούσε στην οργάνωση των προοδευτικών ανθρώπων στην Τ/Κ κοινότητα, προσπαθώντας να συμβάλει στην δημιουργία ενός δυναμικού ρεύματος αντίστασης ενάντια στην ΤΜΤ. Παράλληλα έχοντας συνεπείς αντιιμπεριαλιστικές θέσεις, απέρριπτε και πάλευε ενάντια σε κάθε διαμελιστική λύση που προωθούσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μαζί με τις εγγυήτριες δυνάμεις κι όχι μόνο, ιδιαίτερα μετά τις δικοινοτικές συγκρούσεις το 1963.
Δούλευε από μικρός σαν ξυλουργός επιπλοποιός και οργανώθηκε από νωρίς στο συνδικαλιστικό κίνημα, το 1942 σε ηλικία 18 ετών, αρχικά στη συντεχνία των εργατών οικοδομικών επαγγελμάτων.
Παράλληλα αργότερα ήταν βασικός συντάκτης της τουρκοκυπριακής αριστερής εφημερίδας «Ινκιλαπψί» («Επαναστάτης»), του Φαζίλ Οντούρ, την οποία οι Άγγλοι αποικιοκράτες έκλεισαν και απαγόρευσαν τον Δεκέμβριο του 1955 (ο Οντούρ δολοφονήθηκε από την ΤΜΤ στις 24.5.1958)
Δεχόταν συνεχώς απειλές για τη ζωή του από την ΤΜΤ, όπως και απόπειρα δολοφονίας το 1958 και τότε αναγκάζεται να εγκαταλείψει την τουρκοκυπριακή συνοικία της Λευκωσίας..
Όταν ξεσπούν οι δικοινοτικές ταραχές το 1963 μετά την ανεξαρτησία, μέσα στις τραγικές συνθήκες αλληλοσπαραγμού ο Καβάζογλου σημειώνει:
Oι ιμπεριαλιστές τα κατάφεραν να οδηγήσουν τους νέους της Κύπρου – Ελληνες και Τούρκους – να πολεμούν ο ένας τον άλλο με όπλα και να σκοτώνονται. Αυτοί οι νέοι που ως τα χτες ακόμα δούλευαν μαζί στα ίδια μεταλλεία, αυτοί που πότιζαν με τον ιδρώτα τους την ίδια γη για να τους δώσει ψωμί για τα παιδιά τους.
Τους πρώτους μήνες του 1965 ο Καβάζογλου λαμβάνει απειλητικό γράμμα, το οποίο ανάμεσα σε άλλα έλεγε:
Άτιμε, δεν είναι μακριά η μέρα που η ψυχή σου θα πάει στα ανάθεμα». Η επιστολή στάλθηκε από την Άγκυρα, πιθανότατα από τον Ντενκτάς που εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην Τουρκία.
Όταν στις 11 Απριλίου 1965, ο Καβάζογλου έχει προγραμμματισμένη συνάντηση με Τ/Κ, αναλαμβάνει να τον συνοδεύσει ο συναγωνιστής του Κώστας Μισιαούλης. Οι 2 αγωνιστές δολοφονήθηκαν σε ενέδρα ενόπλων της ΤΜΤ ενώ μετέβαιναν από τη Λευκωσία στη Λάρνακα για τον σκοπό αυτό.
Για τον Μισιαούλη είναι χαρακτηριστικό ότι εκτός από τον ίδιο, δολοφονήθηκε και ο ανιψιός του επίσης Κώστας Μισιαούλης, 24 χρονών, από την ΕΟΚΑ Β στο πραξικόπημα του 1974. Έτσι η οικογένεια Μισιαούλη είχε δύο θύματα, ένα από Τούρκους εθνικιστές και ένα από Έλληνες.
Σαν ΚΠΚ τιμούμε και εμπνεόμαστε από τους αγώνες των 2 ηρώων της εργατικής τάξης και του λαϊκού κινήματος, (αλλά και όσους έδωσαν την ζωή τους στον αγώνα ενάντια στον φασισμό και ιμπεριαλισμό) συνεχίζοντας την πάλη στον δρόμο που χάραξαν για τον κοινό ταξικό αγώνα Ε/Κ και Τ/Κ ενάντια στην κατοχή, τον εθνοτικό διαχωρισμό και την διχοτόμηση, για την απελευθέρωση της Κύπρου και την επανένωση του λαού της, αλλά και ενάντια στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για μια κοινωνία της δικαιοσύνης, της ευημερίας, της χαράς και της δημιουργίας, για τη κοινωνία του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
